Vorig weekend ben ik (Michelle) naar de film ‘Greenbook’ geweest. (Het is toch geen reclame hè? Als ik mijn eigen ervaring gewoon vertel zonder winstoogmerk o.i.d.).
Het is en prachtige biografische film met sympathieke humor.
Maar even los van de inhoud; wat me steeds opvalt als ik naar de ‘gewone’ bioscoop ga – ik ben immers gedecideerd lid van het filmhuis – zijn de vrolijke mensen die vol verwachting en in heugelijke spanning in de foyer met elkaar staan of zitten te praten onderwijl ze een drankje nuttigen. En het zijn niet alleen de mensen die ik zie.
Het is voornamelijk de geur van de popcorn. Die maken ze in zo’n enorm aquarium speciaal gemaakt om gedroogde maïsjes te laten ontploffen.
Ik laat me er dan zó door afleiden en in mijn hoofd kan ik dan ook bijna niets anders dan steeds denken: jeetje wat een intense heftige geur…
– ‘Euhm, sorry wat zeg je?’
Dat is wat popcorn met mij doet – of eigenlijk mijn terugblik aan vorige week aan de bioscoop.
Tja, het doet me ineens denken aan hoe essentieel ik het vind om aanwezig te zijn in het nu.
Dat klinkt misschien wat zweverig en heel hip in deze tijd: ‘In the now…’
Maar serieus, we laten ons steeds onbewust afleiden door onze eigen gedachten. Alsof er een soort poortwachtertje in onszelf zit die de deur openzet naar een oneindige interne wereld. Die je linea recta stuurt naar je interne gedachten.
Maar zo werkt het in ons dagelijks leven natuurlijk wel.
En toch zijn er mogelijkheden om dit snel te omzeilen. Je kunt namelijk gewoon aandacht geven aan die interne gedachte. Of de vraag die het in je oproept. Gewoon door het te benoemen of de vraag direct te stellen die in je opkomt. (Mits dit passend is natuurlijk. Tijdens de eindejaar speech van je directeur met al jouw 366 collega’s zou ik het even bij me houden).
Dit is wat ik zo leuk vind om te zeggen. Gewoon heerlijk ’popcornen’ (zoals een oud trainer ooit zei).
Jouw gedachtespinsel is dan voor dat moment even uit je systeem. En je poortwachter hoeft geen deur open te houden. Eigenlijk is het heel respectvol naar de ander toe. Die je misschien wel heel even hebt onderbroken, maar waar je na jouw ‘popcorn’ weer volledig de aandacht voor hebt.
Het mes snijdt aan twee kanten toch?
Soms weerhoudt iets ons om ons te uiten. Maar nu door een andere poortwachter. Diegene die ons vertelt dat het niet netjes is om te onderbreken. Of diegene die zegt dat vragen stellen dom is. Of diegene die zich afvraagt het wel goed te hebben begrepen.
Ik weet uit jarenlange ervaring als coach en trainer dat al deze interne stemmen en gedachten ons óf beschermen óf behoeden voor ‘gevaar’. Gevaar dat allang geweken is en in je huidige leven niet meer relevant is. En dat het ons onbewust tegenhoudt te doen wat we in essentie best wel graag zouden willen.
Of zelfs ‘moeten’ doorleven. Gewoonweg omdat het een zielsverlangen is. Voor wat het je waard is…
Maar als je denkt het niet te kunnen of dat het niet voor je is weggelegd: gemiste kans denk ik dan.
Ik zou voor iedereen graag willen dat hij/zij dit pad kan bewandelen. Deze deur te openen opdat je heerlijk vrij kunt popcornen. (Ja, het is een werkwoord).
Wil je hier meer over weten én het zelf ervaren?
Kom dan naar één van onze proeflessen NLP in Grou of Deventer.
Er zijn nog een aantal plaatsen beschikbaar op 1, 2 en 15 september.
Meer informatie vind je bij de proeflessen NLP.
Meteen inschrijven? Dat kan hieronder.
