Hallo, goedemorgen! Jij gaat óók over grenzen. ‘Pardon?’ Ja, we gaan allemaal over de grens van een ander zónder dit door te hebben. En ja, er wordt ook over jóuw grenzen gegaan. Dat proces begint al op jonge leeftijd. Wellicht herken je het in je omgeving. Leuk, zo’n baby’tje dat lief ligt te zijn. Je geeft hem borstvoeding of de fles zodra hij begint te huilen. En als je dat andere huiltje hoort weet je dat de luier vol zit. Niets aan de hand, zou je zeggen. Grenzen aangeven en herkennen is essentieel in je leven.
Angst
‘Wheee, whee, whee!’, zei onze zoon altijd zachtjes, toen hij nog een klein baby’tje was. Tot je kind net wat vaker gaat huilen dan dat jij aan borstvoeding hebt. Of totdat je baby telkens maar blijft huilen, ongeacht de trek. Jaja, krampjes etc. Maar het eeuwige huilen houdt niet op. En wat doe jij? Nadat je 1000 keer liefdevol hebt gereageerd, alle artsen hebt geraadpleegd, therapeuten en spiritueel begeleiders je de beste raad hebben gegeven? Juist, je gaat je grens aangeven. Eerst nog lief: ‘Nu moet je echt gaan slapen’. Vervolgens – na nog eens tig keer lief te zijn geweest – word je boos: ‘NU STIL ZIJN!’ Je baby schrikt en is prompt stil. Pff, dat werkt, denk jij. En de angstreflex bij je kind is geconditioneerd.
Grenzen aangeven
Nu weet je waar jouw angstreflex vandaan komt. Precies. Uit je vroege kindertijd. Op een gegeven moment ben jij over de grens van je ouders heen gegaan. Niet bewust, maar toch. Kinderen kunnen goed aangeven wat ze willen. Ze hebben behoefte aan eten, drinken, warmte, liefde en slaap. Zodra ze iets ouder worden moet je grenzen aangeven, ongeacht of dit leuk is.
Over je grens
Iedere keer dat je flink de grens van je ouders overging, werden ze boos. Vervolgens gingen zij over jóuw grens door boos te worden. Je conditionering van angst wordt bevestigd. Een gevoel van pijn, verdriet of frustratie werd bij jou geboren. Dit is verankerd in je lijf. Je voelt het iedere keer weer als iemand boos op je wordt, zodat je verstijfd en blokkeert.
Boos worden is een reactie dat iemand over je grens gaat
Hiermee kunnen we de schuld bij onze ouders neerleggen – dat we zo geworden zijn zoals zij ons hebben opgevoed. En we kunnen iedere keer dat er over onze grens wordt gegaan de oorzaak buiten ons zelf zoeken. Maar uit ervaring blijkt – helaas – dat het buiten jezelf zoeken niet werkt. We beëindigen relaties, stoppen samenwerkingen, krijgen conflicten. Want wat zeggen we? Het ligt aan de ander. Maar is dat werkelijk waar? Ligt het echt aan de ander? Zijn we misschien ook niet over de grens van de ander gegaan? Nee, kun je denken, dat doe ik nooit. Waarom worden anderen dan soms boos op je? Of negeren ze je? Waarschijnlijk ben je tóch over een grens gegaan door iets van de ander te veroordelen: zijn/haar gedrag, manier van denken of dat je bepaalde gevoelens onzin vindt. Nee, je doet het niet bewust, maar het gebeurt.
Boosheid
Vervolgens krijg je een reactie van boosheid, frustratie, dwang, negeren, aandringen, etc. En jij maar je grenzen aangeven. Je oude pijn van vroeger komt weer boven en je denkt dat je helder bent in je communicatie. Maar niets is minder waar. En wat een pech, je idee of jouw voorstel belandt in de prullenbak en de ander neemt niets tot weinig meer van je aan. Verloren energie en de motivatie om ooit weer eens wat goeds te bedenken daalt tot ver onder zero.
Over iemands grens gaan
Als je een reactie van de ander krijgt zoals boosheid, geïrriteerdheid, frustratie of wat dan ook, dan ligt het helaas aan jou. Blijkbaar heb je dan iets bij de ander ‘geraakt’ waardoor hij of zij in deze reactie schiet. En als jij dus boos wordt dan is dit het gevolg van hoe de ander communiceert.
Stel je voor dat:
- Jij niet meer op die manier hoeft te reageren op de ander
- Je veel minder weerstand in gesprekken zal ervaren
- Jij jouw idee met alle gemak over de bühne krijgt
…dat zou toch fantastisch zijn? JA, het kan. Zelf pas ik mijn communicatie aan, let ik op mijn woorden, maar des te meer op mijn non-verbale aspecten. Hoe breng ik de boodschap goed over en welke houding (qua lichaamstaal) past daar het beste bij?
Grenzen stellen
Nu kun je denken dat dit onzin is en je dan een trucje doet. Natuurlijk. Maar besef dat hoe je nu communiceert ook een trucje is dat je ooit van iemand hebt geleerd en dat je nu nabootst. Want alles is van anderen geleerd. Dus zo natuurlijk reageer je eigenlijk niet. Grenzen stellen en grenzen aangeven kun je dus leren.
NLP
In de NLP Practitioner opleiding leer je niet alleen effectiever communiceren, maar ook nog je oude triggers – die je in boosheid of frustratie laten schieten – oplossen. Hoe gaaf is dat?
Wil je er meer over weten? Kom dan naar een van onze informatieavonden.
